Sana ibret gerek ise, gel göresin bu sinleri,
ger taş isen eriyesin, bakıp görünce bunları.
Şunlar ki çoktu malları, gör nice oldu halleri,
sonucu bir gömlek imiş, onun da yoktur yenleri.
Hani mülke benim diyen, köşk ü saray beğenmeyen,
şimdi bir evde yatarlar, taşlar olmuş üstünleri.
Bunlar geri gelmeyeler, züht ü taat kılmayalar,
bu beyliği bulmayalar, zira geçti devranları.
Hani ol şirin sözlüler, hani ol güneş yüzlüler?
şöyle gaib olmuş bunlar, hiç belirmez nişanları.
Bunlar bir vakt beğler idi, kapıcılar korlar idi,
gel şimdi gör bilmeyesin, beğ hangidir, ya kulları?
Ne kapı vardır giresi, ne yemek vardır yiyesi,
ne ışık vardır göresi, dün olmuştur gündüzleri.
Bir gün senin dahi Yunus, benim dediklerin kala,
seni dahi böyle ede, nitekim etti bunları.