Samotność [German translation]

Samotność jest jak deszcz.

Z morza powstaje, aby spotkac zmierzch;

z równin niezmiernie szerokich, dalekich,

w rozległe niebo nieustannie wrasta.

Dopiero z nieba opada na miasta.

Mży nieuchwytnie w godzinach przedświtu,

kiedy ulice biegną witać ranek,

i kiedy ciała, nie znalazłszy nic,

od siebie odsuwają się rozczarowane;

i kiedy ludzie, co się nienawidzą,

spać muszą razem - bardziej jeszcze sami:

samotność płynie całymi rzekami.

Śpisz jeszcze... na twych rzęsach skra drobna poranku

Strachy śnią się twej dłoni bo i drga i pała

Oddychaj tak bez końca czaruj bez ustanku

Kocham oddech twej piersi ruch śpiącego ciała

Przyjdzie noc o źrenicach zaświatowo łanich

I spojrzy i zabije... polegniem snem czynni...

Jak to więc musim umrzeć tak samo jak inni

Jak choćby ci z przeciwka... pomódlmy się za nich

Ileż lat już minęło od pierwszej pieszczoty

Ile dni od ostatniej upływa niedoli

Co nas wczoraj smuciło co jutro zaboli

I czy zbraknie nam kiedyś do szczęścia ochoty