Same Auld Lang Syne [Polish translation]

Spotkałem moją dawną miłość w sklepie spożywczym.

Padał śnieg, to była Wigilia.

Stałem za nią przy mrożonkach,

I dotknąłem jej ramienia.

Nie rozpoznała mnie od razu.

Otworzyła oczy ze zdumienia

Chciała mnie uściskać i upuściła torebkę,

Uśmialiśmy się do łez.

Zabraliśmy jej zakupy do kasy.

Podliczono, spakowano,

A my staliśmy zakłopotani.

Rozmowa nie kleiła się.

Chcieliśmy wstąpić gdzieś na drinka

Lecz każdy bar był zamknięty.

Kupiliśmy więc szóstkę piwa,

Żeby wypić w jej samochodzie.

Pierwszy toast - za niewinną przeszłość,

A drugi - za teraz.

Chcieliśmy się odszukać w pustce,

Ale żadne nie wiedziało jak.

Powiedziała, że wyszła za architekta,

Że jest jej dobrze i bezpiecznie.

Bardzo chciałaby dodać, że go kocha,

ale nie zamierzała kłamać.

Powiedziałem, że czas obszedł się z nią łaskawie,

I że jej oczy były wciąż niebiańsko błękitne,

Ale w tych oczach - sam już nie wiem,

Powątpiewanie czy może wdzięczność?

Widziała moje płyty w sklepach,

Że napewno świetnie mi się wiedzie.

Odpowiedziałem, że publika jest boska,

Ale trasy znoszę piekielnie.

Pierwszy toast - za niewinną przeszłość,

A drugi - za teraz.

Chcieliśmy się odszukać w pustce,

Ale żadne nie wiedziało jak.

Wypiliśmy za niewinną przeszłość

I za upływ czasu.

Oboje zdaliśmy sobie sprawę,

Że nie wróci, co minęło.

Piwo się skończyło, języki ustały.

Wygasł temat do rozmowy.

Pocałowała mnie i odjechała.

Patrzyłem jak się oddala.

Przez chwilę poczułem się jak w szkole,

Powrócił dobrze znany ból.

A gdy ruszyłem w stronę domu,

Śnieg zamienił się w deszcz.