Quanno 'a luna, affacciánnose 'a ciélo,
passa e luce e, 'int'a ll'acqua, se 'mmira
e ce stènne, d'argiénto, nu vélo,
mèntre 'o viénto d'a séra suspira;
quanno i’ sènto, pe st'aria addurosa,
cómm'a vóce ‘e na tèrra luntana,
lènta lènta, suná na campana...
'ntenneruto, mme métto a vucá...
Tutte mme dìceno:
"Pe sótto Pròceta, si passe, scánzate,
ca nc'è perìcolo!
Ce sta na fémmena ca 'ncanta ll'uómmene...
s'e cchiamma e, a ll'úrdemo, po 'e ffa murí!"
Ah!...vòca, vo'... Ah!...vòca, vo'...
Ma na Santa tèngo io ca me prutègge
e me scanza p'a via:
Santa Lucia...Santa Lucia...
Vòca vòca!...'a 'i' ccá Pròceta néra,
sótt''o ciélo seréno e stellato...
'a vi' ccá, 'mmiéz'a st'aria d'a sera,
tale e quale a nu mondo affatato...
'A vi' ccá...che silènzio, che pace!
Ll'óra è chésta d''a bèlla siréna
scénne, sciulia, s'abbia 'ncòpp'a réna...
e nu ségno, cu 'a mano, me fa!...
Na vóce amábbele trèmma pe ll'aria:
"Scánzate, scánzate!... ca staje 'nperìcolo...
Chést'è na fémmena ca, sótto Pròceta,
'ncantate, ll'uómmene, fa rummané..."
Ah!...vòca, vo'... Ah!...vòca, vo'...
Ma na Santa tèngo io ca me prutègge
e me scanza p''a via...
Santa Lucia...Santa Lucia...
Vòca vòca, 'a siréna m'aspètta...
me fa ségno e, cantanno, me dice:
"Piscató', vuó' cagná 'sta varchétta
cu nu règno e na vita felice?"
Vòca fòre! 'Sta vóce 'a cunósco...
Chi me chiamma se chiamma Isabèlla...
Prucetana, si' 'nfama e si' bèlla...
e me stive facènno murí...
Na vóce amábbele tremma pe ll'aria...
Ma è tutt'inùtile, nun me pò véncere!...
Saccio a 'sta fémmena ca, sótto Pròceta,
'ncantate, ll'uómmene, fa rummané!...
Ah!...vóca, vo'... Ah!...vóca, vo'...
Ma na Santa tèngo io ca me prutègge
e me scanza p'a via:
Santa Lucia...Santa Lucia...