Salvatore Di Giacomo - 'A siréna

Quanno 'a luna, affacciánnose 'a ciélo,

passa e luce e, 'int'a ll'acqua, se 'mmira

e ce stènne, d'argiénto, nu vélo,

mèntre 'o viénto d'a séra suspira;

quanno i’ sènto, pe st'aria addurosa,

cómm'a vóce ‘e na tèrra luntana,

lènta lènta, suná na campana...

'ntenneruto, mme métto a vucá...

Tutte mme dìceno:

"Pe sótto Pròceta, si passe, scánzate,

ca nc'è perìcolo!

Ce sta na fémmena ca 'ncanta ll'uómmene...

s'e cchiamma e, a ll'úrdemo, po 'e ffa murí!"

Ah!...vòca, vo'... Ah!...vòca, vo'...

Ma na Santa tèngo io ca me prutègge

e me scanza p'a via:

Santa Lucia...Santa Lucia...

Vòca vòca!...'a 'i' ccá Pròceta néra,

sótt''o ciélo seréno e stellato...

'a vi' ccá, 'mmiéz'a st'aria d'a sera,

tale e quale a nu mondo affatato...

'A vi' ccá...che silènzio, che pace!

Ll'óra è chésta d''a bèlla siréna

scénne, sciulia, s'abbia 'ncòpp'a réna...

e nu ségno, cu 'a mano, me fa!...

Na vóce amábbele trèmma pe ll'aria:

"Scánzate, scánzate!... ca staje 'nperìcolo...

Chést'è na fémmena ca, sótto Pròceta,

'ncantate, ll'uómmene, fa rummané..."

Ah!...vòca, vo'... Ah!...vòca, vo'...

Ma na Santa tèngo io ca me prutègge

e me scanza p''a via...

Santa Lucia...Santa Lucia...

Vòca vòca, 'a siréna m'aspètta...

me fa ségno e, cantanno, me dice:

"Piscató', vuó' cagná 'sta varchétta

cu nu règno e na vita felice?"

Vòca fòre! 'Sta vóce 'a cunósco...

Chi me chiamma se chiamma Isabèlla...

Prucetana, si' 'nfama e si' bèlla...

e me stive facènno murí...

Na vóce amábbele tremma pe ll'aria...

Ma è tutt'inùtile, nun me pò véncere!...

Saccio a 'sta fémmena ca, sótto Pròceta,

'ncantate, ll'uómmene, fa rummané!...

Ah!...vóca, vo'... Ah!...vóca, vo'...

Ma na Santa tèngo io ca me prutègge

e me scanza p'a via:

Santa Lucia...Santa Lucia...