Ze vonden een lege fles op haar vensterbank,
op de dag dat haar moeder haar slaappillen was kwijtgeraakt.
Ze was er ziek en moe van om onzichtbaar te zijn.
’t Is moeilijk om in kleur te zien als je je ellendig voelt.
Veronika, Sint Veronika,
je kunt deze wereld niet achterlaten.
Dus wees sterk genoeg om je aan ons vast te houden.
We zijn nog altijd hier aan je zijde.
Niemand dacht ooit dat ze ertoe in staat was,
en de toegebrachte schade is niet terug te draaien.
Nu klampt ze zich vast aan het leven in een ziekenhuis,
alsof ze opgesloten is in een bevroren waterval.
Altijd gezegd dat haar leven niet bedoeld was om
hier vast te zitten, terwijl ze de droom van iemand anders leeft.
Nou, voorbij je raam is er nog zoveel meer.
Zelfs elke gevangenis heeft een open deur.
Veronika, Sint Veronika,
je kunt deze wereld niet achterlaten.
Dus wees sterk genoeg om je aan ons vast te houden.
’t Is gewoon nog niet je tijd om te sterven.
En terwijl de engelen slapen,
zijn alle duivels wakker,
wachtend om je liefde te stelen,
net buiten de poort naar de hemel.
En alle heilige harten
kunnen het gevoel van de pijn niet verdoven,
want als de medicijnen niet werken
ga je Zijn heilige naam vervloeken.
Verdoem God, ja, God, ja!
Verdoem God, ja, God, ja!
Veronika, Sint Veronika,
je kunt deze wereld niet achterlaten.
Oh Veronika, Sint Veronika,
we zijn nog altijd hier aan je zijde.
Dus wees sterk genoeg om je aan ons vast te houden.
Je kunt deze wereld niet achterlaten.
Oh Veronika, Sint Veronika,
’t is gewoon nog niet je tijd om te sterven.