Μια μπαλάντα από ηχώ σκοτεινών βασιλισσών μέσα στη νύχτα
Όπως ξεφεύγει από την κατάρα των Θεών, η οργή του Φαραώ.
Χίλιες και μία νύχτες αόρατες,
Ο φιλόσοφος και η βασίλισσα.
Αρχαίος ναύτης στη θάλασσα της άμμου,
Η καιόμενη ομορφιά ο τάφος του για να πεθάνει.
Χίλιες και μία νύχτες αόρατες,
Ο φιλόσοφος και η βασίλισσα.
(Ο ορίζοντας εξαπλώνεται με θάνατο
Τρέξε!)
Ο παράδεισος έχει ένα σκοτεινό πρόσωπο,
Οι αμμόλοφοι υψώνονται σαν να τους κυνηγάνε.
Καραβάνι των καταραμένων
Κυνηγώντας τον κατά μήκος των κυμάτων.
Είθε τώρα να κείτεται υπό την αιγίδα της οφθαλμαπάτης
Όπως οι άμμοι σιγά σιγά γίνονται Ηλύσια Πεδία.
Χίλιες και μία νύχτες αόρατες,
Ο φιλόσοφος και η βασίλισσα.
(Χίλιος ένας)
Χίλιες και μία νύχτες αόρατες,
Ο φιλόσοφος και η βασίλισσα.
(Χίλιος ένας)
(Χίλιος ένας)
(Χίλιος ένας)