Sagopa Kajmer - Monotonluk maratonu

Kolera:

Benimle kal! Hevesim kursağımda takılı kaldı

Gözlerim telaş timsali her ölende ağladı

Pervasız tenin gözümü aldı

Komada martı lodos mağduru melteminde ayıldı ve

Yalnız uyandı.

Suskunluğum minnetimdi yokluğun varlığı kanattı.

Kendimi limana bağladım uçarı aklım halattı.

Kararlarım ve kesin seçimim bütünü eşittir hayattı.

Bacaklarım kırıldı adın koluma kanattı (kanat!)..

Burun buruna geldim seni bulmak için her belayla .

Düşündüm üç yıl arayla.

Küs mü Mecnun Leyla'ya?

Bacaklarımı sarkıtırım dalga çarpar ayağıma.

Beyaz saçların akasya çalmış kokunu lavanta.

Vadeli yıllar karanlıktan korkmayı sana yasaklatır.

Yirmi senede uzayan saçı küçük bir bit makaslatır.

İki çocuğum olsa aklım salıncakta sallanır.

Büyümek istemiyorum annem babam yaşlanır.

Saçının teli kopmasın, korkarım Allah muhafaza

Şerefine izin verdim bugün kalbimde kel muhafıza

Ziyarette evliya dedim farketmelerini sağla

Buz gibi karaya vurmuşum, bulmuş sahil muhafaza

Tanrım yıllar günaha soktu, gel de içimi filtre et

Yıkılır bendim ilk tayfunda yağmurun işi çiselemek

Sineğin yalısı her papatya yüzünden çirkin çiçek

Çıkışmıyor param melek, yürüyerek geliyorum sabret..

Nakarat:

Bak, yine başa döndü bu dünya

Yine sona sardı aynı kaset, bıktım!

Bu monotonluk maratonu. Onu tanı!

İçine düşünce koştur!

Sago:

Derin bir denizin dibine çökmüş, bir hazine aşk denen

Gafilen bir av olur aniden. Bir kalp ve diğeri hükmeden.

Benden uzakta olsun derdim körpecik çocukken.

Gücümü toplamam gerekti aldanışımı yaşarken

Kıvranımışı seyreden melekler gibidir sükunet

Tam kendimi toplamışken önüme çıkar hayalet

Ve korku içime hucmederken korkup kaçar cesaret

Felaket sarsılışımı izler, cesede çevirir esaret

Yardım et, bir iğne vur!... Ve sönsün acımın yangını

Güneş su olsa, yağmur kurusa ayıltamaz bu baygını.

Çok zorladım şansımı ve yatıştırdım hırsımı.

Yaşama kafa tutarken kafamı kırdı cadının tılsımı

Hileden uzak bu adama sille vurma yazıktır.

İlle çile mi çekmem lazım? Nurum yüzüme dargındır.

Bil ve gerisi mühim değil, sevgim sana özel ve saftır

Bugüne dek işlediğim günaha istirhamım tek bir aftır.

Dökmek ister içimi hiciv, anlatmalı mı biçim biçim?

Her neşe, bir içim ve içlenişime direnişim.

Ben, yürüdükçe kalır izim, bitmek bilmez pembe dizim.

Yüzüm her resimde karanlık, karamsar bir çizim.