Κάνε με να αναρωτιέμαι
Κάνε με να καταλάβω
Σπινθηροβόλησε το φως της αμφιβολίας και ένα νεογέννητο μυαλό
Φέρε το απέραντο αδιανόητο κάτω στην γη
Πάντα επιφυλακτικός σε δέσμια σκέψη
Πρόσεχε την πρώτη αγενής λέξη
Δες ποιος είσαι, από πού
Μπαίνοντας στο άγνωστο
Στέλνοντας όλους τους ποιητές στα αστέρια
Τολμώντας να δει πέρα από το τεχνητό
Αλίμονο σε εσένα που αποφεύγεις τον ορίζοντα
Ακούγοντας τον Σέιγκαν
Ονειρευόμαστε Καρλ Σέιγκαν
Αόρατα ρεύματα
Με κατανόηση κανένας ποιητής δεν είναι παγιδευμένος
Αλίμονο σε όσους σταματούν στον ορίζοντα
Ποιο είδος κόσμου θα αποκαλούσαμε σπίτι
Το δικό μας
Όαση αγάπης, μετριοφροσύνη και ελπίδα
Εξαλείφοντας οτιδήποτε δεν είναι για ζωή
Τι είδους σκοπό θα αποκαλούσαμε μέγα
Τι είδους ζωή θα λουστεί στο φωτεινότερο λευκό
Ένας απεριόριστος κόσμος θα εγερθεί
Γιος ανθρώπου, τολμάει να αφήσει την δειλία