Τόσον καιρό απολαύσαμε αυτόν τον έρωτα
έτσι πλησιάσανε τόσο πολύ οι ψυχές μας,
που εγώ κρατάω τη γεύση σου,
αλλά φέρνεις κι εσύ τη γεύση τη δική μου.
Αν αρνούσουν την παρουσία μου στη ζωή σου
θα ήταν αρκετό να σε αγκαλιάσω και να μιλήσουμε,
σου έδωσα τόση ζωή
που αναγκαστικά έχεις ήδη τη γεύση τη δική μου.
Δεν σκοπεύω να είμαι ο αφέντης σου,
δεν είμαι τίποτα, δεν είμαι φιλόδοξος•
απ΄ τη ζωή μου δίνω ό,τι καλύτερο [έχω],
εγώ, ο τόσο φτωχός, τι άλλο μπορώ να δώσω;
Θα περάσουν χίλια χρόνια, και περισσότερα ακόμα,
δεν ξέρω εγώ αν υπάρχει αγάπη στην αιωνιότητα,
μα εκεί όπως κι εδώ
στο στόμα σου θα φέρνεις τη γεύση τη δική μου.