من بی شما بی همنفس
واسه شما هر کسی کس
عشق منو رنگ صفا رنگ حقیقت
من موندم و عشقی که بود برای من مثل نفس
با این دل ناباورم تنها و بی کس
یه سایه یه روزی منو تا قصه ها برد
چه آسون دلم رو به شهر غصه ها برد
تو غربت چشم شما شوق پریدن از قفس
کاشکی میشد باور کنم این آخر عشقه و بس
این عشق و این دیوونگی تنها یه قصه اس
یه سایه یه روزی منو تا قصه ها برد
چه آسون دلم رو به شهر غصه ها برد
چنان ز دل رها شدین مثل پرنده از قفس
رفتین و بی خاطره تون دلم نبوده یک نفس
رفتین و اون گذشته ها برای من یه خاطره اس
در این اجاق سرد دل خاکستری مونده و بس
یه سایه یه روزی منو تا قصه ها برد
چه آسون دلم رو به شهر غصه ها برد