Saat Oniki [English translation]

Karanlığımın örselenmiş

Ve tükenmiş kimliğinden yazıyorum.

Merhaba çocuk;

Kaldırım taşlarına baktığımız

Esmer Ankaranın yüzümüzü kavurduğu

Dudaklarımızı çatlattığı

Gözlerimizi doldurduğu

Karanlık bir odanın en duldasına

Ve bir çok gidişin ardına yaşanan

Ağlanan bir gecenin hapsinden yazıyorum.

Merhaba arkadaş;

Gidişinle mi başlayacaktı

Kalbimin yeniden kanaması?..

Ve özlemin, beni böyle çırılçıplak

Bir yangının ortasına mı bırakacaktı?..

Öyle çok yoruldum ki çocuk.

Bu kaçıncı sensiz gece?..

Saymadım, adını koymadım,

Ve öylesine değiştim ki,

Görsen hem kaçar, hem de ağlarsın

Ben bu ayrılığı anlamadım çocuk.

Hala karanlık odamı aydınlatan,

Bir elmanın yarısı sen, yarısı ben olan,

Siyah beyaz bir hatıranın fotoğrafı baş ucumda.

Cebimde burnunu sildiğin o üç kuruşluk peçete

Yakut misali yanıp duruyor kalbimin üstünde

Ve ben kalemi kağıdı elinde hasrete pervane

Seninde dediğin gibi yaramaz bir şairim yine

Soyadım ince yaa,

Yine ondandır ince mevzulara takılıp kalmam

Dizlerine başımı koymayı,

Başını dizlerime koymanı özledim

Öyle çok özledim ki. özlemden öte.

Aslını sorarsan kalbini kırmak değil ,

İncitmek seni, asla!..

Yemin ederim niyetim ağlatmak değil.

Bütün sözlerim; çıkmazlara sokan yokluğuna,

Bu karanlık odanın içine bırakan hatıralarına

Ve dahası bir kere sesini duyamayışımadır

Öfke değil, nefret değil

Benimkisi hüzün sadece sevdiğim

Sigaramın katranında boğuluyorum Ankara sokaklarına

Senden benden arta kalan o mum yarasına

Dudaklarımı gömüyorum.

Sonra acı içinde geceye sönüyorum,

Yoksun yaa Gelmiyorsun yaa Uzaksın yaa

Yokluğunun ağır bedeli ve hepsi DARBEDİR

Hayata dair o gidişinle açılan büyük çukur

DEVRİMDİR KALBİMDE

Seni özlerim, seni söylerim

Böylesine yalnız ANKARA gecelerine

Saat onikiye beş var.

İdamımı vermişim

ASMIŞIM kendimi yalnızlığına,

Az sonra kapım çalacak

Ve son arzun diyecek Azrail

Bir yudum su diyeceğim

Nerden bileceksin sevdiceğim

Gelmezsen ÖLECEĞİM

Şimdi kırık ezgiler yankılanır odamda, Ankarada

Hatta malum olur kalbimin ölüm marşları.

Bir sessizlik olur sonra sallanır başım

Yakar senide sallanışım o batasıca İstanbulda.

Adı diyorum adı batasıca İSTANBULDA.

Ölesim tek geçmiş bir kaç satırda

Gelde bitsin diyeceğim

Yoksun bee sevdiceğim

Şimdi ağlarım,

Dokunsan kanarım

Şimdi nasılsın desen,

Volkan olur PATLARIM.

Sorma ne haldeyim, nerdeyim?

Ben kimim?..

Şairin dediği gibi;

Kimliğimi tarif eden,

Yüzümü gösteren

O kahrolasıcası yüzümü diyorum

Aynalardan uzaktayım sevdiğim

Karanlığın içine bir ince yaram daha düştü,

Sen yoktun kar beyazım, her yan kırmızıya döndü.

Görmezdin, göremezdin, bilmezdin ki.

Herkes gitti yine, o rutubetli odamda,

Kafam cigara dumanı içerisinde,

İçime sensizliği sindirmeye çalışıyorum

Ve biliyor musun bunu yapamayacağımı bile bile

Seni içimden silip atmaya çalışıyorum

Seni seviyorum, seni seviyorum, seni seviyorum

Hoşçakal iki gözüm; saat on iki.

Sensiz olmaz demiştim

Gittin külde ateşti

Halim Kötü Bilesin,

Kalbi kara güzelim.