Δευτέρα ξημερώνει κι είναι ακόμα σκοτεινά
το κόκκινο με πιάνει να σκέφτομαι ξανά
αυτά που ποτέ μου δε θ’ αποκτήσω
τη μοίρα που μου ‘δωσαν πώς να νικήσω,
πότε θα φύγω από ‘δω πέρα μακριά;
Ένας γέρος στο τιμόνι κοιμάται και παραμιλά
σ’ ένα αμάξι δίπλα κάποιος άγρια με κοιτά
κι εγώ γυρνάω ν’ αλλάξω θέμα
μες στο καθρέφτη μου βλέπω εμένα
να περιμένω ακόμα μια φορά.
Το Σάββατο, πότε θα φτάσει το Σάββατο
για να πιω ‘να μεροκάματο μέχρι το πρωί.
Σάββατο, όλη η ζωή μου ένα Σάββατο
να παίζω τον αθάνατο στην παραλιακή.
Ανάβουνε τα σίδερα πάνω στη μηχανή
σαν παίρνω με το γόνατο μια απότομη στροφή.
Γυρεύω στη νύχτα το μερτικό μου
πατάω γκάζι στο ριζικό μου
κι ας με πάρει ο δρόμος αγκαλιά.
Το Σάββατο, πότε θα φτάσει το Σάββατο
για να πιω ‘να μεροκάματο μέχρι το πρωί.
Σάββατο, όλη η ζωή μου ένα Σάββατο
να παίζω τον αθάνατο στην παραλιακή.
Δευτέρα ξημερώνει κι είναι ακόμα σκοτεινά
κι εγώ πάλι θα σκύψω, χαμένος στη σειρά,
μέχρι να φτάσει…
Το Σάββατο, πότε θα φτάσει το Σάββατο
για να πιω ‘να μεροκάματο μέχρι το πρωί.
Σάββατο, όλη η ζωή μου ένα Σάββατο
και μια βδομάδα μεροκάματο κάθε μου πρωί.
Θα περιμένω μέχρι να φτάσει το Σάββατο
μα παίρνει μια ζωή…