Deu no dd’ap’essi mai crètiu
de torrai a ponni sa barca mia in mari.
Dda tenia frima in su portu ‘e Casteddu,
firma in d’unu mari nieddu.
No dd’ap’essi crètiu mai.
Gràtzias deu si ‘ollu torrai
a totus is chi dd’ant abetada,
a is chi mi dd’ant acodrada in s’ierru
strinta cun funis de ferru.
Gràtzias deu si ‘ollu torrai.
Sa navi mia est luxenti de prata e de oru,
sa navi ‘e su coru.
Sa navi mia ‘e su coru, ‘e su coru ‘e sa vida,
sa navi est partida.
Dd’ant a portai ninna-ninna
is bentus e is maris ch’ind’at a surcai.
Dd’ant a carrigai centu e milla de fradis e sorris
chi ‘oliant torrai
chi ‘oliant torrai a fai terra
a is peis de sa serra
anch’est imbecendu mamai.