Eina dóttur
berr alfröðull
áðr hana fenrir fari
sú skal ríða
þá er regin deyja
móður brautir, mær
Sól ek sá,
svá þótti mér,
sem ek sæja göfgan guð;
henni ek laut
hinzta sinni
aldaheimi í.
Sól