Η νύχτα περνάει.... Μονή μου μιλάω πάντα με δάκρυα, με φωνή κάποτε η τύχη μου ήσουν εσυ.
Τώρα δεν είσαι πια
Δεν ξερω απο που να ξεκινήσω αυτη τη φορά ουτε ξερω να το τελειώσω
Θα σκσω αυτο το κομματι ζωής που τελείωσε...
Σου χάρισα τα αισθήματα μου και δεν μπορεσα να εχω
Παραδοθηκες σε λάθη αλλα σήμερα δεν εισαι πια
Επειδη μια άβυσσος αγκάλιασε την ύπαρξή σου
Και για μενα δεν εχει πια αξια
Τωρα δεν εχει πια αξια
Γιατί στα χάρισα εσένα
Μάλλον είναι περιττό να υποφέρω τωρα για σενα
Ουτε 1 λεπτο δεν θα εχεις το άγγιγμά μου
Και εσυ το ξέρεις
Θα συνεχισω καθε λεπτό να ζω καθε δευτερόλεπτο θα είμαι η νότα σε καθε τραγούδι που θα ακους
Σου χάρισα τα αισθήματα μου και δεν μπορεσα να εχω
Παραδοθηκες σε λάθη αλλα σήμερα δεν εισαι πια
Επειδη μια άβυσσος αγκάλιασε την ύπαρξή σου
Και για μενα δεν εχει πια αξια
Τωρα δεν εχει πια αξια