És hora de tornar a casa [Polish translation]

Każdy wers jest pociskiem.

Przy każdej przepaści znajdowaliśmy słowa,

które stawały się ścieżką,

które wypełniały to przejście.

Wędrowcy i bagaże –

stawialiśmy żagle, pchani chęcią ucieczki,

a każdy port nocą

zmieniał nasze życie.

Zachowamy niczym skarb każdy brzask,

każdy taniec, każdy plac, każdą piosenkę,

radość z podróży, nowych przyjaciół,

lecz również koszmary.

Czas wrócić do domu.

Na nieskończonych ścieżkach świata

będziemy wciąż się spotykać,

może pod innym imieniem,

lecz wedle tej samej zasady:

rozwijać skrzydła i być wolnym.

Wiem, że ty także to wiesz:

pierwszy raz nigdy się nie zdarza.

Przychodzimy tańcząc razem,

czerpiąc z innych bytów.

Prawda jest prosta:

z każdym krokiem prowokujemy los.

Serce wyśpiewuje ścieżkę,

a kto nią pójdzie, nigdy się nie pomyli.

Z serca Ramallah1 aż po Bałkany.

Z Tokio aż po deszcz w Bogocie.

Od twych przejrzystych oczu, od Senegalu po Nowy Jork.

Czas wrócić do domu.

Na nieskończonych ścieżkach świata

będziemy wciąż się spotykać,

może pod innym imieniem,

lecz wedle tej samej zasady:

rozwijać skrzydła i być wolnym.

Wiem, że ty także to wiesz:

pierwszy raz nigdy się nie zdarza.

Przychodzimy tańcząc razem,

czerpiąc z innych bytów.

1. miasto w środkowej Palestynie