Σ’ ευχαριστώ που είσαι εδώ
Σ’ έχω ανάγκη μα δε θα στο πω
Σ’ ευχαριστώ που είσαι εδώ
Σ’ έχω ανάγκη τώρα πιο πολύ
Μα δε θα στο πω
Το πειραγμένο μου κεφάλι
Γεμάτο άδεια παραμιλητά
Φωτοτυπία μιας αλήθειας
Που δεν υπήρχε ούτε υπάρχει πια
Σκιές του έρωτα στον τοίχο
Αποτυπώματα, να μην μπορούν
Να μη γνωρίσουν τ’ όνομά μου
Να μ’ αγκαλιάσουν και να φανταστούν
Ιλουστρασιόν επιθυμίες
Που σπρώχνουν βίαια σε μια γιορτή
Ένας παράδεισος αλήτης
Φωνάζει πίσω μου και μ’ απειλεί
Μη μ’ αντιγράφεις, κάνω λάθος!
Το ίδιο λάθος κάνω μια ζωή
Κάποτε είπα «σ’ αγαπάω»
Μα δεν κατάλαβα τι είχα πει
Σ’ ευχαριστώ που είσαι εδώ
Σ’ έχω ανάγκη μα δε θα στο πω
Σ’ ευχαριστώ που είσαι εδώ
Σ’ έχω ανάγκη τώρα πιο πολύ
Μα δε θα στο πω