Düşlerin ve arzuların evinde,
Her şey yanlış gidene kadar,
Yalnızca umuyordu o,
Ama söyleyeceği bir şeyi yoktu.
Geleceğin ve mesleğin tasasız düşünceleri;
Müzik iyileştirecek iyileşmemiş yaralarımızı,
Her zaman kayıtsız hissettirecek seni,
Ama, o zaman neden süzülüyor bu gözyaşları?
Benim zavallı yüreğim,
Her zaman sonum olacaksın benim,
Üzücü, kimseyi görememek burada,
Senin boşluğunda.
Gün sona eriyor çünkü;
Her şeyi yapabilirsin.
Ve umuyorum ki; vedam sana ulaşacak.
Rüzgar duyabiliyor şimdi kendisini,
Kara kış ağırlıyor seni,
O, daha fazlasına güçlükle katlanabileceğini düşünüyor.
Neden bunlar onun başına geldi ki?
Asla gelmeyecek olan yazı bekliyoruz
Yaşam, oğluna ihanet etti
Umudunun alevi daha sönük görünüyor şimdi
Ve şimdi bir şimşek onun tek umudu.
Benim zavallı yüreğim,
Her zaman sonum olacaksın benim,
Üzücü, kimseyi görememek burada,
Senin boşluğunda.
Gün sona eriyor çünkü;
Her şeyi yapabilirsin.
Ve umuyorum ki; vedam sana ulaşacak.