Fé vældr fræ'nda rógi; fóðesk ulfr í skógi;
Rúnar munt þú finna ok ráðna stafi,
mjök stóra stafi, mjök stinna stafi,
er fáði fimbulþulr ok
gerðu ginnregin
ok reist hroftr rögna.1
Úr er af illu jarni; oft leypr ræinn á hjarni;
Þurs vældr kvenna kvillu; kátr værðr fár af illu;
Óss er flestra færða; för, en skalpr er sværða;
...nam ek upp rúnar
æpandi nam...2
Ræið kvæða rossom væsta; Reginn sló sværðet bæzta;
Kaun er barna bolvan; bol gorver mann folvan;
Hagl er kaldastr korna; Herjan skóp hæimin forna;
Nauð gerer nappa kosti; naktan kælr í frosti;
Is köllum brú bræiða; blindan þarf at læiða;
Ár er gumna góði; get ek at örr var Fróði;
Sól er landa ljómi; lúti ek að helgum dómi;
Týr er einhendr ása; oft værðr smiðr at blása;
Bjarkan er laufgrænstr líma; Loki bar flæ’rðar tima;
Maðr er moldur auki; mikill er græip á hauki;
...nam ek upp rúnar
æpandi nam...2
Laukr er, er fællr ór fjalle; foss en gull ero nosser;
Ýr er vetrgrænstr víða; vant er, er brennr, at svíða.
1. Hávamál 1422. a. b. Hávamál 139