Ցավն արթնացրեց լուսաբացին
Այլ ոչ թե ձեռը քո
Կարծես շունչը պահելով նետվեցի
Մոլեգնող ջրերի մեջ
Շոգ ամռանը, շոգ օրերին
Ես ու դու
Մի մեղեդի ենք հիասքանչ
Խոտում պարկած տղան կցայտի ետ
Դեպի ժամանակի արշալույս
Քո բարի աչքերի մեջ
Շագանակագույն երանգի
Համայն աշխարհի հրաշքի
Որոշ պատկերներ չեն մահանա երբեք
Ամեն այգում կա մի վարդ
Բոլորն ունեն ձեռ մեկնող մեկին
Իսկ ես ունեմ քեզ, իմ վարդ
Բայց դու մեկն ես, հոգսերս` հազար