Rozkwitały pąki białych róż [dłuższa wersja] [English translation]

ROZKWITAŁY PĄKI BIAŁYCH RÓŻ

Rozkwitają pąki białych róż,

Wróć, Jasieńku, z tej wojenki już,

Wróć, ucałuj, jak za dawnych lat,

Dam ci za to róży najpiękniejszy kwiat.

Kładłam ci ja idącemu w bój,

Białą różę na karabin twój,

Nimeś odszedł, mój Jasieńku, stąd,

Nimeś próg przestąpił, kwiat na ziemi zwiądł.

Ponad stepem nieprzejrzana mgła,

Wiatr w burzanach cichuteńko łka.

Przyszła zima, opadł róży kwiat,

Poszedł w świat Jasieńko, zginął za nim ślad.

Już przekwitły pąki białych róż

Przeszło lato jesień zima już

Cóż ci teraz dam, Jasieńku, hej,

Gdy z wojenki wrócisz do dziewczyny swej.

Hej dziewczyno ułan w boju padł

Choć mu dałaś białej róży kwiat

Czy nieszczery był twej dłoni dar

Czy też może wygasł twego serca żar

W pustym polu zimny wicher dmie

Już nie wróci twój Jasieńko, nie

Śmierć okrutna zbiera krwawy łup

Zakopali Jasia twego w ciemny grób

Jasieńkowi nic nie trzeba już,

Bo mu kwitną pąki białych róż,

Tam pod jarem, gdzie w wojence padł,

Wyrósł na mogile białej róży kwiat.

Nie rozpaczaj, lube dziewczę, nie,

W polskiej ziemi nie będzie mu źle.

Policzony będzie trud i znój,

Za Ojczyznę poległ ukochany twój.