Roseiral [Polish translation]

Mój ogród róż

W nim róża co rozkwitła z rana

A piedestał

Nosi symbol z obrazu pogan

Włączam mój dźwięk

Aby płynął w horyzontach mych

Do góry ton

Ten głos, co głosi mi koniec mój

A więc będę jaką natura stworzyła mnie

Aż pewnego dnia zgubiona na dobre

Porzucę marzenia swe

Będę więc jak pionek co myśli, że obrońcą jest

W szachach, w których jest pomniejszą częścią

Nigdy nie rozmyślałam, jak długo mogłam marzyć

Te lata to

Skrzydła dwa co bez końca biją

A dokąd to

Gdzieś tam, skąd wrócić nie mogą

A we mnie coś

Żąda wieczności istnienia

Zaś geniusz zły

Który mnie ograł w iluzji zagubienia