Θυμάμαι τα ξυπόλητα πόδια σου
Κάτω στον διάδρομο
Θυμάμαι το μικρό σου γέλιο
Αγωνιστικά αυτοκίνητα στο πάτωμα της κουζίνας
Πλαστικοί δεινόσαυροι
Σ'αγαπώ μέχρι το φεγγάρι
Θυμάμαι τα μπλε σου μάτια
Να κοιτάνε μέσα στα δικά μου
Σαν να είχαμε το δικό μας μυστικό κλαμπ
Σε θυμάμαι να χορεύεις πριν την ώρα του ύπνου
Μετά να πηδάς πάνω μου και να με ξυπνάς
Ακόμα νιώθω να κρατάς το χέρι μου
Μικρέ άντρα
Κι ακόμα τη στιγμή που ήξερα
Το πάλεψες σκληρά σαν ένας άντρας στη μάχη
Θυμάσαι εγώ,έσκυψα και σου ψιθύρισα
Έλα μωρό μου μαζί μου
Θα φύγουμε πετώντας από εδώ
Ήσουν τα καλύτερα τέσσερά μου χρόνια
Θυμάμαι να οδηγώ για το σπίτι
Όταν η τυφλή ελπίδα
Μετατράπηκε σε κλάμα και ουρλιάζοντας γιατί
Τα λουλούδια συσσωρεύτηκαν με το χειρότερο τρόπο
Κανείς δεν ξέρει τι να πει
Για ένα όμορφο αγόρι που πέθανε
Και είσαι σαν να κάνουν πλάκα
Μπορούσες να είσαι τα πάντα
Θα ήθελες αν ήσουν ακόμα εδώ
Θυμάμαι την τελευταία μέρα
Που φίλησα το πρόσωπό σου
Και ψιθύρισα στο αυτί σου
Έλα μωρό μου μαζί μου
Θα φύγουμε πετώντας από εδώ
Έξω από αυτό το δωμάτιο με τις κουρτίνες
Κι αυτό το γκρι νοσοκομείο απλά θα εξαφανιστούμε
Έλα μωρό μου μαζί μου
Θα φύγουμε πετώντας από εδώ
Ήσουν τα καλύτερα τέσσερά μου χρόνια
Τι κι αν στέκομαι στην ντουλάπα σου
Προσπαθώντας να σου μιλήσω;
Και τι κι αν κράτησα το αποφόρι σου
Δε θα μεγαλώσεις μέσα του;
Και τι κι αν πραγματικά πίστευα ένα θαύμα
Θα μας έβλεπε;
Και τι κι αν το θαύμα ήταν ακόμα να είχα
Μία στιγμή μαζί σου;
Έλα μωρό μου μαζί μου
Θα φύγουμε πετώντας από εδώ
Έλα μωρό μου μαζί μου
Θα φύγουμε πετώντας από εδώ
Ήσουν τα καλύτερα τέσσερά μου χρόνια
Θυμάμαι τα ξυπόλητα πόδια σου
Κάτω στον διάδρομο
Σε αγαπώ μέχρι το φεγγάρι...