Και η λάμπα δεν είναι αναμέννη,
Και εξαπατούν τα ημερολόγια,
Κι αν ήθελες τόσο καιρό κάτι να μου πεις,
Τότε πες το.
Παραπλανητικός οποιοσδήποτε ήχος ,
Τρομακτικότερη η ησυχία,
Όταν στην πιο θερμή στιγμή της βραδιάς
Πέφτει μες απ’ τα χέρια
…το ποτήρι με το κρασί.
Και η μαύρη καμπίνα,
Και παραμονεύει στο όπλο το φυσίγγιο
Τόσο ήσυχα, που ακούω,
Πως προχωράει στο βάθος
Το βαγόνι του μετρό.
Στην πλατεία τα συντάγματα,
Είναι σκοτεινά το τέλος της γραμμής,
Και στο ακουστικό,
Αυτά τα μετά από πολλά χρόνια,
Μόνο κουδουνίσματα.
Και κάπου θα χτυπήσει η πόρτα,
Και θα τιναχθούν τα καλώδια.
Γεια σου,
Θα ήμαστε ευτυχισμένοι από τώρα, --
Και για πάντα.
Γεια σου,
Θα ήμαστε ευτυχισμένοι από τώρα, --
Και για πάντα.