Δεν θα σε κατηγορήσω για τον πόνο
Με άφησες με τον πιο γλυκό τρόπο
Δεν θα πω οτί είσαι εσύ που
Με έκανες να νιώθω έτσι
Είναι η καρδιά και η ψυχή
Και το σώμα και το μυαλό
Που με οδηγούν στην τρέλα
Αλλά ο αέρας και η γη
Και η φωτιά και η βροχή
Πάντα μένουν ίδια
Ενώ Ακολουθώ τον άνεμο
Αποστασιοποιώντας τα πάντα
Ενώ κάθομαι δίπλα στην φωτιά
Και κοιτάζω την βροχή που πέφτει
Δεν θα ισχυριστώ οτί φταις για όλλα εσύ
Υποθέτω οτί κι εγώ έπαιξα έναν ρόλο
Άπλά ποτέ δεν ήξερα
Οτί θα σε ερωτευόμουν από την αρχή
Υπάρχει ένα κενό στην καρδιά μου
Και μία εικόνα σε μία κάδρο
Που με οδηγούν στην τρέλα
Αλλά ο αέρας και η γη
Και η φωτιά και η βροχή
Πάντα μένουν ίδια
Ενώ Ακολουθώ τον άνεμο
Αποστασιοποιώντας τα πάντα
Ενώ κάθομαι δίπλα στην φωτιά
Και κοιτάζω την βροχή που πέφτει
Ποτέ δεν θα σε κατηγορούσα για τον πόνο στην καρδιά
Ποτέ δεν θα σε κατηγορούσα για τα δάκρυα
Κατηγορώ την επίμονη καρδιά, την ψυχή, το σώμα μου
Κάθε πράγμα γύρω μου μένει ίδιο
Ό,τι κι αν κάνω...