Rok Rabat [The Plagues] lyrics

พระเจ้าท่านเตือน...พระเจ้าท่านเตือน..พระเจ้าท่านเตือน)

ในเมื่อเจ้าไม่ยอมปล่อยประชาชนเราไป ทันทีดันใดจากอียิปต์

เราเป็นคนทำให้เกิดโรคระบาด ไปตามเรือนบ้าน ไปตามที่นอน

ไปตามลำธาร ไปตามถนน

ไปในเครื่องดื่ม ไปในอาหาร

ไปในหมู่สัตว์ ในหมู่ควาย ที่มีมากมายในท้องทุ่งหญ้า

เวลาที่หลับ เวลาที่ฝัน

จนเข็ดจนหลาบ ต้องยอม

เรานำ เอาความวอดวาย โชคร้ายรุกพลัน พระเจ้าท่านเตือน!

[โมเสส:]

ก่อนเคยเป็นพี่น้องกัน

อยากให้ท่านสุขสันต์ทุกวันเวลา

ไม่หวังใดมากไปกว่านั้น

( เราทำฟ้าร้องคำรามไปไกล เราทำเปลวไฟให้หล่นจากฟ้า )

ใจยังหวังพระเจ้าจะเลือกเอาใครที่ไหนแทน

เป็นศัตรูคู่แค้นกันได้ยังไง?

ไม่ได้หวังใจ ไม่ได้ใฝ่ฝัน

( เราเสกลูกเห็บเป็นเปลวเป็นไฟ ไม่ว่าที่ไหนก็ไม่มีเว้น )

บ้านเคยอยู่มา

โดนทำลายดับไปในพริบตา

เราก็ช้ำอุราเช่นกัน

ผู้คนตาดำ ๆต้องไหวหวั่น

เกิดจากท่านดึงดันมากไป

(เราเสกแมลงในลมที่พัด ให้แน่นขนัดไม่เคยได้เห็น บนโคนบนใบก็ไม่ให้เว้น จนคนลำเค็ญ ไม่มีต้นไม้ นำความวอดวาย โชคร้ายรุกพลัน พระเจ้าท่านเตือน!)

เรายังเคยเรียกพี่ ชาย

ยังจะนำโชคร้ายมาทำไมกัน?

(นำความวอดวาย โชคร้ายรุกพลัน)

ท่านจงยอมปล่อยเรา!

(พระเจ้าท่านเตือน...พระเจ้าท่านเตือน)

[รามเสส:]

เรายังเคยเรียกน้องชาย

แต่เหตุใดกลับหมายชิงชังตัวเรา

นี่หรือที่ เจ้าใฝ่ฝัน?

(นำความวอดวาย โชคร้ายรุกพลัน)

ดวงใจเราคงยังดื้อดึง

ถึงถูกทำลายมากหลายไม่เคยหวาดหวั่น

ข้า ยังคงยืนยัน

ไม่มีวันจะปล่อยให้พวกเจ้าไป

(พระเจ้าท่านเตือน)

ไม่ มีวัน...ปล่อยพวกเรา(เจ้า)(ให้)ไป