Τον χαρούμενο μήνα Μάη ξεκίνησα απ το σπίτι μου
Άφησα τα κορίτσια του Τουμ λυπημένα, με ραγισμένος καρδιές
Χαιρέτησα τον αγαπητό μου πατέρα και φίλησα τη γλυκιά μητέρα μου,
Ήπια ένα ποτήρι μπύρα για να πνίξω τη στεναχώρια και τα δάκρυά μου
Και μετά έφυγα να μαζέψω το καλαμπόκι, άφησα το μέρος που γεννήθηκα
Έκοψα ένα γερό κλαδί τσαπουρνιας για να διώχνω τα φαντάσματα και τους βρικόλακες
Αγόρασα ένα ζευγάρι παπούτσια που τρίζουν πατώντας στους βάλτους
Και τρομάζουν όλα τα σκυλιά, στο βραχώδη δρόμο προς το Δουβλίνο
Ενα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε,
Κυνήγα το λαγό και στείλε τον στο βραχώδη δρόμο προς το Δουβλίνο, γουακ φολλολ λι ντα
Στο Μάλινγκαρ εκείνη τη νύχτα, ξεκούρασα τα τόσο κουρασμένα μου άκρα
Ξεκίνησα με το πρώτο φως το επόμενο πρωί ευδιάθετος και νωρίς
Ηπια μια γουλιά απ το καθαρό για να μην βουλιάξει η καρδιά μου
Αυτή είναι η γιατρειά για τον Ιρλανδό όταν πάει να πιει
Είδα τις κοπελιές να χαμογελούν, να γελούν με το περίεργο στυλ μου, η καρδιά μου αναπήδησε
Με ρώτησαν αν προσλαμβανομαι και τι μισθό παίρνω, στο βραχώδη δρόμο προς το Δουβλίνο
Ενα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε,
Κυνήγα το λαγό και στείλε τον στο βραχώδη δρόμο προς το Δουβλίνο, γουακ φολλολ λι ντα
Μετά έφτασα στο Δουβλίνο και σκέφτηκα ότι θα ταν κρίμα να χάσω τη θέα μιας τόσο ωραίας πόλης
Έκανα λοιπόν μια βόλτα μέσα στην ποιότητα, και ο μπογος μου κλάπηκε σε μια όμορφη τοποθεσία.
Σαν κάτι να μου πέρασε απ το μυαλό, κι όταν κοίταξα πίσω μου δεν υπήρχε μπογος να ταλαντευεται στο κλαδί.
Όταν ρώτησα για τον κλέφτη μου είπαν ότι η προφορά του τόπου μου δεν τους ήταν και τόσο αρεστή στο βραχώδη δρόμο προς το Δουβλίνο
Ενα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε,
Κυνήγα το λαγό και στείλε τον στο βραχώδη δρόμο προς το Δουβλίνο, γουακ φολλολ λι ντα
Έφυγα από κει χωρίς να χάνω το κουράγιο μου πότε και βρέθηκα στην προκυμαία την ώρα που το πλοίο έφευγε
Ο καπετάνιος μου φώναξε ότι δεν έχει χώρο, αλλά όταν πηδηξα στο κατάστρωμα μου βρήκε μια καμπίνα
Κάτω, μαζί με τα γουρούνια
Τραγούδησα και χόρεψα με την καρδιά μου και το νερό γύρω μου έκανε φούσκες
Κάπου παραέξω απ το Χόλιχεντ ευχήθηκα να είχα πεθάνει η καλύτερα να ήμουν μακρυά από κει, στο βραχώδη δρόμο προς το Δουβλίνο
Ενα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε,
Κυνήγα το λαγό και στείλε τον στο βραχώδη δρόμο προς το Δουβλίνο, γουακ φολλολ λι ντα
Τα αγόρια του Λίβερπουλ όταν φτάσαμε με ασφάλεια
Με είπαν βλάκα και δεν άντεξα άλλο
Το αίμα μου άρχισε να βράζει, έχασα την ψυχραιμία μου
Άρχισαν να προσβάλλουν τη χώρα μου
'Εμπρός ψυχή μου!' είπα και το μπαστούνι μου έβγαλε φτερά
Κάποια αγόρια απ το Γκάλγουεϊ ήταν κοντά και με είδαν ότι έχω πρόβλημα
Και με μια δυνατή κραυγή μπήκαν στον καυγά
Και καθαρίσαμε γρήγορα το βραχώδη δρόμο προς το Δουβλίνο
Ενα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε,
Κυνήγα το λαγό και στείλε τον στο βραχώδη δρόμο προς το Δουβλίνο, γουακ φολλολ λι ντα