ฉันเคยกัดลิ้นของตัวเองและกลั้นลมหายใจไว้
กลัวที่จะพูดหรือทำอะไรออกมาแล้วสร้างปัญหาวุ่นวาย
ฉันจึงนั่งเงียบและยินยอมอย่างสุภาพ
ฉันคิดว่าฉันคงลืมไปว่าตัวเองเคยมีทางเลือกอยู่เหมือนกัน
ฉันปล่อยให้คุณทำร้ายจิตใจมามากพอแล้ว
ฉันเคยไม่มีความเชื่อมั่นเพียงพอจึงทำให้หลงเชื่อไปตามทุกสิ่ง
คุณหยุดและกดฉันลงไว้อย่างนั้นแต่ฉันก็ลุกขึ้นสู้
พร้อมลุกและปัดฝุ่นออกจากตัวหมดแล้ว
คุณได้ยินเสียงของฉัน คุณได้ยินเสียงนั้น
ราวกับเสียงฟ้าคำรามที่กำลังจะทำให้พื้นดินสั่นสะเทือน
คุณหยุดและกดฉันลงไว้อย่างนั้นแต่ฉันก็ลุกขึ้นสู้
พร้อมต่อสู้เพราะฉันอดทนมาเกินพอแล้ว
ฉันเห็นหมดทุกสิ่ง ฉันเห็นแล้ว
ฉันมีดวงตาแห่งพยัคฆ์ ของนักสู้ ที่เป็นประกายฉายท่ามกลางไฟลุกโชน
เพราะฉันคือผู้ชนะ และคุณกำลังจะได้ยินเสียงฉันคำราม
ดังขึ้น ดังยิ่งกว่าราชสีห์
เพราะฉันคือผู้ชนะและคุณกำลังจะได้ยินเสียงฉันคำราม
Oh oh oh oh oh oh
คุณกำลังจะได้ยินเสียงฉันคำราม
ในเวลานี้ฉันบินด้วยความบางเบาและรวดเร็วเหมือนผีเสื้อ
ต่อยเจ็บราวกับผึ้งซึ่งเป็นสิ่งที่ฉันสมควรได้รับและเป็นที่รับรู้
ฉันก้าวขึ้นมาจากศูนย์ จนเป็นวีรบุรุษของตัวเอง
คุณหยุดและกดฉันลงไว้อย่างนั้นแต่ฉันก็ลุกขึ้นสู้
พร้อมลุกและปัดฝุ่นออกจากตัวหมดแล้ว
คุณได้ยินเสียงของฉัน คุณได้ยินเสียงนั้น
ราวกับเสียงฟ้าคำรามที่กำลังจะทำให้พื้นดินสั่นสะเทือน
คุณหยุดและกดฉันลงไว้อย่างนั้นแต่ฉันก็ลุกขึ้นสู้ (ลุกขึ้นมา)
พร้อมต่อสู้เพราะฉันอดทนมาเกินพอแล้ว
ฉันเห็นหมดทุกสิ่ง ฉันเห็นแล้ว
ฉันมีดวงตาแห่งพยัคฆ์ ของนักสู้ ที่เป็นประกายฉายท่ามกลางไฟลุกโชน
เพราะฉันคือผู้ชนะ และคุณกำลังจะได้ยินเสียงฉันคำราม
ดังขึ้น ดังยิ่งกว่าราชสีห์
เพราะฉันคือผู้ชนะ และคุณกำลังจะได้ยินเสียงฉันคำราม
Oh oh oh oh oh oh
คุณกำลังจะได้ยินเสียงฉันคำราม
เสียงคำราม เสียงคำรามอันกึกก้อง
ฉันมีดวงตาแห่งพยัคฆ์ ของนักสู้ ที่เป็นประกายฉายท่ามกลางไฟลุกโชน
เพราะฉันคือผู้ชนะ และคุณกำลังจะได้ยินเสียงฉันคำราม
ดังขึ้น ดังยิ่งกว่าราชสีห์
เพราะฉันคือผู้ชนะ และคุณกำลังจะได้ยินเสียงฉันคำราม
Oh oh oh oh oh oh
คุณกำลังจะได้ยินเสียงฉันคำราม