Të gjithë më thonë se është koha të vazhdoj tutje
Dhe më duhet të mësoj të qetësohem e të mësoj si të jem e re
Por zemra ime është luginë, është e imët dhe e bërë nga njeriu
Kam frikë deri në vdekje nëse të lë mbrenda e ti do shohësh se jam falso
Ndonjëherë ndjehem e vetmuar në duart e prekjes tënde
Por e di se jam vetëm unë sepse agjë kurrë nuk mjafton
Kur isha fëmijë u rita pranë lumit Lea
Kishte diçka në ujë, tani ajo diçka është në mua
Oh, nuk mund të kthehem prapa, por kallamat po rriten nga majat e gishtërinjëve të mi
Nuk mund të kthehem prapa tek lumi
Por është në rënjët e mia, është në venat e mia
Është në gjakum tim dhe unë njollos çdo zemër që i shërova dhimbjen
Por është në rënjët e mia, është në venat e mia
Është në gjakum tim dhe unë njollos çdo zemër që i shërova dhimbjen
Andaj i vë fajin Lumit Lea, Lumit Lea, Lumit Lea
Po, i vë fajin Lumit Lea, Lumit Lea, Lumit Lea
Ndoshta duhet të të tregoj tani para se të tepër vonë
Se kurë nuk e pata për qëllim të të lëndoj ose të të gënjej drejtë në fytyrë
Mendoje këtë falje time, e di se ësht vite parakohe
Por më mirë do e them tani në rast se kurrë nuk më vije rasti
Jo, nuk mund të kthehem prapa,
por kallamat po rriten nga majat e gishtërinjëve të mi
Nuk mund të kthehem prapa tek lumi
Por është në rënjët e mia, është në venat e mia
Është në gjakum tim dhe unë njollos çdo zemër që i shërova dhimbjen
Por është në rënjët e mia, është në venat e mia
Është në gjakum tim dhe unë njollos çdo zemër që i shërova dhimbjen
Andaj i vë fajin Lumit Lea, Lumit Lea, Lumit Lea
Po, i vë fajin Lumit Lea, Lumit Lea, Lumit Lea
Andaj i vë fajin Lumit Lea, Lumit Lea, Lumit Lea
Po, i vë fajin Lumit Lea, Lumit Lea, Lumit Lea
Lumi Lea, Lumi Lea,
Lumi Lea, Lumi Lea,
Lumi Lea, Lumi Lea,
Lumi Lea, Lumi Lea,
Lumi Lea-Lea-Lea-Lea
Lumi Lea-Lea-Lea-Lea
Lumi Lea-Lea-Lea-Lea
Lumi Lea-Lea-Lea-Lea