Ripples [Polish translation]

Wokół ciebie piękne licealistki,

jedne są mądre, a inne niekoniecznie.

Czarują pięknymi błękitnymi oczami.

Na godzinę człowiek potrafi się zmienić,

na godzinę jej twarz nabiera dziwnego grymasu,

dziwnego grymasu, dziwnego grymasu.

Maszeruje ku Ziemi Obiecanej,

mlekiem i miodem płynącej, trzymając cię za rękę.

Gdy padasz przed nią na kolana

oczom twym ukazuje się woda.

A twarz w wodzie patrzy na ciebie

kręcąc głową, jakby chciała powiedzieć,

że już nigdy więcej nie będziesz wyglądał tak, jak dziś.

Odpłynęły w siną dal -

fale nigdy nie wracają.

Odpłynęły na drugi brzeg,

odpłynęły w siną dal.

Twarz piękna jak u Heleny Trojańskiej,

tonie szybko, no cóż, tak to bywa.

Woda wdziera się pod pokład,

a przecież całkiem niedawno

była piękniejsza od wszystkich, jakie znałem.

Anioły nigdy nie wiedzą kiedy nadchodzi czas,

by zamknąć księgę i z wdziękiem ogłosić,

że pieśń przerodziła się w baśń.

O Boże, jakaż ona zazdrosna…

Twarz w wodzie patrzy na ciebie

kręcąc głową, jakby chciała powiedzieć,

że nie ma już więcej pięknych licealistek.

Odpłynęły w siną dal,

bo fale nigdy nie wracają.

Odpłynęły na drugi brzeg.

Spójrz na wodę,

fale nigdy nie wracają.

Zanurkuj i odbij się od dna,

by zobaczyć dokąd odpłynęły.

Odpłynęły na drugi brzeg…