Fluweel zacht, koud en helder,
De hemel boven ons is aan het trillen,
Veel sterren staan naar ons te gapen,
Men kan het nauwelijks begrijpen.
Verdoofd, blind en dronken,
Rennen we door het leven,
De angst jaagt ons als windstorm.
De verlangens staan in de rij,
Het bal is binnenkort voorbij,
Oh, kon je me maar aanraken!
Vraag me niet: doe maar rustig aan!
Fluister niet: nu niet overhaasten!
Oh, kon ik het maar aanraken!
Alles wat heel was, is gebroken,
Toch bestaat er de WARE en de EEUWIGE!
Als je daaraan denkt, kijk goed uit,
De duivel barst abrupt in bulderlach uit.
Onder de bomen met bloemtrossen,
Omarmen elkaar twee momenten,
We gaan verdwijnen, verpulverd tot stof.
De verlangens staan in de rij,
Het bal is binnenkort voorbij,
Oh, kon je me maar aanraken!
Vraag me niet: doe maar rustig aan!
Fluister niet: nu niet overhaasten!
Oh, kon ik het maar aanraken!
Er zijn mensen die het begrijpen,
dat alleen aangespannen snaren muziek maken,
Er zijn mensen die het begrijpen,
Dat alleen die aangespannen snaren muziek maken!
De verlangens staan in de rij,
Het bal is binnenkort voorbij,
Oh, kon je me maar aanraken!
Vraag me niet: doe maar rustig aan!
Fluister niet: nu niet overhaasten!
Oh, kon ik het maar aanraken!