Είναι αλήθεια, ιππεύεις το καλύτερο άλογο
Που έχω δει ποτέ
Παραμένεις δεκαέξι, ένα ή δύο,
με άγρια πράσινα μάτια
Και ιππεύεις το άλογο τόσο καλά,
Τα χέρια ανάβουν στο άγγιγμα
Δεν θα μπορούσα να συνεχίσω μ'εσένα
Όσο κι αν το ήθελα
Κάνω βόλτα, τα λέμε
Δεν θα μπορούσα να συνεχίσω μ'εσένα
Όσο κι αν το ήθελα
Κάνω βόλτα, τα λέμε
Δεν θα μπορούσα να συνεχίσω μ'εσένα
Όσο κι αν το ήθελα
Όταν κάνεις βόλτα τη νύχτα
Χωρίς ένα ίχνος πίσω σου
Πέρασε το νύχι σου μέσα από το έντερό μου
μία τελευταία φορά
Γυρίζω να αντικρίσω έναν άδιο ορίζοντα
όταν κάποτε συνήθιζες να λες ψέμματα
Και ψάχνω για μία σπίθα που ανάβει το σκοτἀδι
Μέσω ενός δακρύου στο μάτι μου
Κάνω βόλτα, τα λέμε
Δεν θα μπορούσα να συνεχίσω μ'εσένα
Όσο κι αν το ήθελα
Κάνω βόλτα, τα λέμε
Δεν θα μπορούσα να συνεχίσω μ'εσένα
Όσο κι αν το ήθελα