Θα γυρίσεις, θα γυρίσεις σε μένα.
Θα με κοιτάξεις, θα με κοιτάξεις σαν να έφταιγα εγώ.
Δεν υπάρχει πια χρόνος,
Δεν υπάρχει πια χρόνος να γυρίσει πίσω.
Δεν θέλω πια,
Δεν θέλω πια να παραμείνω.
Και εσύ;
Θα θυμάσαι τον έρωτα,
θα σηκωθείς από το τίποτα, το τίποτα.
Θα περπατήσεις στη ζωή
για άλλη μια φορά απογοητευμένη
από τα λάθη που κλέβανε την ανάσα από τις λέξεις
και θα φύγεις μακριά, μακριά, μακριά.
Στο σπίτι το μέλλον που θα νοστιμέψει με λίγο αλάτι ενώ
στην τηλόραση
περνάει άλλο ένα νέο
από τα λάθη του κόσμου,
και όπως εσύ έτσι και εκείνος ελπίζει,
όπως και εσύ έτσι και αυτός παραμένει πληγωμένος.
Δεν υπάρχει πια χρόνος,
Δεν υπάρχει πια χρόνος να γυρίσει πίσω.
Θα θυμάσαι τον έρωτα,
θα σηκωθείς από το τίποτα, το τίποτα.
Θα περπατήσεις στη ζωή
για άλλη μια φορά απογοητευμένη
από τα λάθη που κλέβανε την ανάσα από τις λέξεις
και θα φύγεις μακριά, μακριά, μακριά.
Όταν μια μέρα
κοιτάξεις τις πληγές σου θα καταλάβεις
ότι δεν ήταν ένα λάθος
ότι εμπιστεύτηκες αυτόν που σου κρατούσε το χέρι
και θα καταλάβεις ότι κάτι έχει αλλάξει:
δεν θα δίνεις πια χτυπήματα στον κόσμο
και θα γελάσεις με ένα καινούργιο τρόπο στο πρόσωπό σου.
Θα θυμάσαι τον έρωτα,
θα σηκωθείς από το τίποτα, το τίποτα.
Θα περπατήσεις στη ζωή
για άλλη μια φορά απογοητευμένη
από τα λάθη που κλέβανε την ανάσα από τις λέξεις
και θα φύγεις μακριά,
και θα φύγεις μακριά,
και θα φύγεις μακριά,
θα φύγεις μακριά.