Mi estas timiga gargojlo sur turo
Kreita per via plasta povo.
Viaj strasaj okuloj estas kvazaŭ
Fabrikoj malproksimaj,
Kiam la paralizaj revoj,
Kiujn ni ŝajne daŭre havas,
Konduktas maŝinojn ĝis sia ekplorado
Kun estontecaj rastrumeroj en fabrikoj malproksimaj.
Do voku la firmteron el la strando.
Via koro estas nun purigita per blankigilo.
La ondoj plialtiĝas je ĉi-jarero.
Kaj neniu scias, kion fari pri la varmo.
Apud sunbrilaj pilonoj ni renkontos,
Kiam pluvo falos,
Kvazaŭ strasoj el la ĉielo.
Mi eksentis nun, ke mia koro frostigis.
Ĉiuj miaj malsanstatoj kaj frostotremoj
Estis simple denaskaj por mia animo
Mi preĝis al la neskueblulo,
Ja, alkroĉiĝante al la adama ŝtono.
Sezon-maroj, simple glataj signoj de ŝanĝo.
Mi ne povas vidi nun, ŝi diris "taksio".
Mi, ke ĉi tiu lomo estas ĉio, kion mi povas elteni.
Ĉi tiu ŝtormo alportas strangan lojalecojn kaj ĉielojn.
Mi estas timiga gargojlo sur turo
Kreita per via plasta povo.
Viaj strasaj okuloj estas
Kvazaŭ fabrikoj malproksimaj.
(Tien ni reiras)
(Tio estas elektra)
(Tio estas elektra)
Helikopteroj flugas super la strado.
Je la sama tempo ĉiutage, la sama rutino
Ili estas facila celo dum somero
Kiam la ĉielo bluas.
Tio estas parto de la bruo, kiam ekvintras,
Ĝi rezonas en miaj pulmoj.
Naturo estas difektigata en fabrikoj malproksimaj.
(Tien ni reiras)
(Tio estas elektra)
Via amo estas kvazaŭ strasoj
Falantaj el la ĉielo.
(Tio estas elektra)
Kun estontecaj rastrumeroj en fabrikoj malproksimaj.
(Tien ni reiras)
(Tio estas elektra)
Via amo estas kvazaŭ strasoj
Falantaj el la ĉielo.
(Tio estas elektra)
Kun estontecaj rastrumeroj en fabrikoj malproksimaj.
(Tien ni reiras)