Μέσα στα δέντρα
Πέρα από εδάφη λιβαδιών
Και πολύ μακριά από το σπίτι μου
Γαβγίζουν πίσω μου
Ακούω τα κυνηγόσκυλα
Το σμήνος κυνηγάει για να με βρει μόνο
Ένα ίχνος αρρώστιας
Οδηγεί σε μένα
Αν είμαι στοιχειωμένος
Τότε θα το δεις
Ψάχνω το σκοτάδι
Και το κενό
Κρύβομαι μακριά από τον ήλιο
Δεν θα ξεκουραστώ ποτέ
Δεν θα γαληνέψω ποτέ
Όλες μου οι ύλες έχουν λήξει οπότε τρέχω
Εκεί πέφτει ένας ακόμα
Χέρια από ατμό ελευθέρωσαν την λεπίδα
Τρελές μετάνοιες πέφτουν
Όργανα του θανάτου μπροστά μου
Χάνω τα πάντα για να σώσω λίγα
Στον κίνδυνο σου είναι δικαιολογημένο
Και διώξε τους δαίμονες σου
Καθώς ο θάνατος γίνεται ένα αστείο
Είσαι ο κλόουν
Αυτού με το αψίνθιο μυαλό
Εξομολογήσεις κολλημένες στο στόμα σου
Και ξεχασμένοι πυρετοί εμφανίζονται ξανά
Αβοήθητος μες τη νύχτα
Και αδύναμος στο φως
Εξαρτημένος από μια προσευχή
Περπατάς έρημους δρόμους για να βρεις
Έναν κόκκο ελπίδας
Είναι τα δέντρα
Σάπιος πολτός μέσα τους και ποτέ πηγάδι
Οι ρίζες ρουφάνε, κλέβουν από την πηγή μου
Κουρασμένες βρύσες προσπαθούν να πλησιάσουν το φως
Είναι όλα λανθασμένη αξίωση
Αρλεκίνο δάσος
Περιμένει λύτρωση για μια ζωή
Καθώς πεθαίνουν μόνοι
Χωρίς κανέναν στο πλευρό τους
Έχουν συγχωρεθεί;
Αυστηρός προσδιορισμός
Δηλητηριάζει την ψυχή
Αδέσμευτο τέρας μέσα
Διεκδικεί κυρίαρχο έλεγχο
Και τώρα τα δέντρα καίγονται
Σκίζουν τις ζωοτροφές
Άχρηστα δυσφημισμένα λείψανα
Ακόμα σιγοκαίνε με την φωτιά