Εκείνη την καταιγίδα, η βροχή πάλευε, και είναι μπανάλ να μένεις να σκέφτεσαι ότι μετά απ' όλα μένεις φυσιολογικός
Μετά απ' αυτή τη θύελλα, η σταγόνα που έλουζε το δέρμα,
γλυκαίνει τα τραύματα που δεν φροντίζουμε πια
Κι εγώ παραμένω ακίνητος, εγώ παραμένω ακίνητος εδώ για σένα,
Παραμένω ακίνητος σε προσοχή, περιμένοντας ένα βήμα από σένα που
Αδιαφορείς και μετά αλλάζεις το καλοκαίρι και πέφτουν οι δικαιολογίες
Και πεθαίνει η σκέψη μου για σένα
Θα μετρήσω ξανά τα λάθη αυτoύ του αγώνα, χωρίς πια τον φόβο
να παραμείνω στο περιθώριο
Παρακολουθώντας λίγο πιο πάνω από τα σύννεφα, τον δρόμο που πρέπει να
τον δρόμο που πρέπει να ξαναπάρω
Κι εγώ παραμένω ακίνητος, εγώ παραμένω ακίνητος εδώ για σένα,
Παραμένω ακίνητος σε προσοχή, περιμένοντας ένα βήμα από σένα που
Αδιαφορείς και μετά αλλάζεις το καλοκαίρι και πέφτουν οι δικαιολογίες
Και πεθαίνει η σκέψη μου για σένα
Και πεθαίνει η σκέψη μου για σένα
Κι εγώ καταφέρνω μόνος μου να διακρίνω τα όρια που μας χωρίζουν
Και μας παίρνουν μακριά για να μας συγχέουν μετά, μέσα σ' όλον αυτόν τον κόσμο που αδιαφορεί
Παραμένω ακίνητος σε προσοχή, περιμένοντας ένα βήμα από σένα που
Αδιαφορείς και μετά αλλάζεις το καλοκαίρι και πέφτουν οι δικαιολογίες
και πέφτουν οι δικαιολογίες
Και εγώ πια δεν σε περιμένω.