Renegade [Greek translation]

[Στροφη 1]

Χτύπησα το παράθυρό σου με το δάχτυλό μου στην πιο σκοτεινή σου νύχτα

Το σχήμα σου ήταν οδοντωτό και αδύναμο

Δεν υπήρχε πουθενά για μένα για να μείνω, αλλά παρ' όλα αυτά έμεινα

Και αν θα μπορούσα να ξέρω σε πόσα κομμάτια είχες θρυμματιστεί

Ίσως να τα είχα αφήσει αραδιασμένα

[Ρεφρέν]

Θα μιλήσεις πραγματικά για συγχρονισμό σε εποχές σαν και τούτη;

Και θ' αφήσεις όλες σου τις ζημιές, να μου κάνουν ζημιά

Και θα κουβαλήσεις το (συναισθηματικό σου) φορτίο μέχρι πάνω στο δρόμο μου

Και θα με κάνεις το μελλοντικό σου παρελθόν, ήρθε η ώρα

Έφτασες πολύ μακριά, άνοιξες τα παντζούρια, με άφησες να δω το πρόσωπό σου

Δε θα ήσουν ο πρώτος αποστάτης, να χρειάζεσαι κάποιον

Είναι αναισθησία από μέρους μου να πω ''Πάρε τη ζωή σου στα σοβαρά ώστε να σε αγαπήσω;''

Είναι πραγματικά το άγχος σου που σε σταματά από το να μου δώσεις τα πάντα;

Ή απλώς δε θέλεις;

[Στροφή 2]

Χτύπησα το παράθυρό σου με το δάχτυλό μου στην πιο σκοτεινή σου νύχτα

Το σχήμα σου ήταν οδοντωτό και αδύναμο

Δεν υπήρχε πουθενά για μένα για να μείνω, αλλά παρ' όλα αυτά έμεινα

Εκτοξεύεις πυραύλους επειδή μισείς τον εαυτό σου

Και γνωρίζεις ότι με καταστρέφεις;

Και μετά σφίγγεις το χέρι μου σαν να επρόκειτο να φύγω

[Ρεφρέν]

Θα μιλήσεις πραγματικά για συγχρονισμό σε εποχές σαν και τούτη;

Και θ' αφήσεις όλες σου τις ζημιές, να μου κάνουν ζημιά

Και θα κουβαλήσεις το (συναισθηματικό σου) φορτίο μέχρι πάνω στο δρόμο μου

Και θα με κάνεις το μελλοντικό σου παρελθόν, ήρθε η ώρα

Έφτασες πολύ μακριά, άνοιξες τα παντζούρια, με άφησες να δω το πρόσωπό σου

Δε θα ήσουν ο πρώτος αποστάτης, να χρειάζεσαι κάποιον

Είναι αναισθησία από μέρους μου να πω ''Πάρε τη ζωή σου στα σοβαρά ώστε να σε αγαπήσω;''

Είναι πραγματικά το άγχος σου που σε σταματά από το να μου δώσεις τα πάντα;

Ή απλώς δε θέλεις;

[Στροφή 3]

Και αν θα μπορούσα να ξέρω

Πόσο κοφτερά ήταν τα κομμάτια στα οποία θρυμματίστηκες

Ίσως να τα είχα αφήσει αραδιασμένα

Θα μιλήσεις πραγματικά για συγχρονισμό σε εποχές σαν και τούτη;

Και θ' αφήσεις όλες σου τις ζημιές, να μου κάνουν ζημιά

Και θα κουβαλήσεις το (συναισθηματικό σου) φορτίο μέχρι πάνω στο δρόμο μου

Και θα με κάνεις το μελλοντικό σου παρελθόν, ήρθε η ώρα

Έφτασες πολύ μακριά, άνοιξες τα παντζούρια, με άφησες να δω το πρόσωπό σου

Δε θα ήσουν ο πρώτος αποστάτης, να χρειάζεσαι κάποιον

Να χρειάζεσαι κάποιον, να χρειάζεσαι κάποιον, να χρειάζεσαι κάποιον

Είναι αναισθησία από μέρους μου να πω ''Πάρε τη ζωή σου στα σοβαρά ώστε να σε αγαπήσω;''

Είναι πραγματικά το άγχος σου που σε σταματά από το να μου δώσεις τα πάντα;

Ή απλώς δε θέλεις;