เราต่างก็รู้กันทั้งหมดโดยที่ไม่ต้องมีใครพูดอะไร
ผมเองก็ได้เตรียมใจไว้ก่อนที่จะรับรู้
ค่อนข้างนานเหมือนกัน
ผมไม่สามารถทำให้ข้อความนี้จบได้
ผมพยายามที่จะทำมันต่อหน้า
แต่ผมก็ไม่สามารถเอ่ยคำรํ่าลาได้
ในหัวใจของคุณที่ผ่านมาหลายปี
ผมหวังที่จะเป็นที่อบอุ่นให้แก่คุณ
แต่มันไม่มีการบอกลากันด้วยดีหรอก
ผมอยากจะเป็นคนไม่ดี
แต่ละก้าวเดินที่คอยช่วยชีวิตของผม
ผมจะไม่หันหลังกลับไป
แม้ว่าผมจะหลบหนีอย่างขี้ขลาด
ได้โปรดอย่าลืมผม
ช่วยจดจำผมไว้
จดจำผมไว้ตลอดไป
แต่ละก้าวเดินที่คอยช่วยชีวิตของผม
ผมหวังว่าจะย้อนเวลากลับไปได้
ผมไม่ได้ต้องการที่จะหายไป
ที่รัก ได้โปรดอย่าลืมผมนะ
ช่วยจดจำผมเอาไว้
จดจำผมไว้ตลอดไป
ทุกคนต่างใช้ชีวิตพร้อมกับหลบซ่อนความเจ็บปวดหรือเปล่า
ทุกคนต่างหยุดความเจ็บปวดนี้กันได้อย่างไร
เป็นไปได้ไหมที่จะรักอีกครั้งหลังจากที่เราอดทนกันมา
เพราะนี้มันคือครั้งแรกของผม
ผมรู้ว่าพูดออกไปไม่ได้ ผมจึงเขียนไว้ลงบนกระดาษ
ผมโทษตัวเอง และเขียนคำขอโทษมากกว่า 10ครั้ง
แต่มีอะไรให้ผมต้องพูดออกไปอีก
ในเมื่อความทรงจำมีมากมายเกินกว่าจะเรียกวัยเยาว์
ในหัวใจของคุณที่ผ่านมาหลายปี
ผมหวังที่จะเป็นที่อบอุ่นให้แก่คุณ
แต่มันไม่มีการบอกลากันด้วยดีหรอก
ผมอยากจะเป็นคนไม่ดี
แต่ละก้าวเดินที่คอยช่วยชีวิตของผม
ผมจะไม่หันหลังกลับไป
แม้ว่าผมจะหลบหนีอย่างขี้ขลาด
ได้โปรดอย่าลืมผม
ช่วยจดจำผมไว้
จดจำผมไว้ตลอดไป
แต่ละก้าวเดินที่คอยช่วยชีวิตของผม
ผมหวังว่าจะย้อนเวลากลับไปได้
ผมไม่ได้ต้องการที่จะหายไป
ที่รัก ได้โปรดอย่าลืมผมนะ
ช่วยจดจำผมเอาไว้
จดจำผมไว้ตลอดไป
รู้สึกว่าผมกำลังนั่งอยู่ข้างๆคุณตอนนี้
และเบิกบานไปด้วยเสียงหัวเราะ
แต่ริมฝีปากที่แห้งๆของผมกลับกลืนกินแต่นํ้าตา
มันไม่มีทางที่เราจะเบิกบานได้เลย
เราต่างทั้งรักและเจ็บปวด
แต่หากความทรงจำเหล่านี้เป็นที่อบอุ่นได้
ผมก็ไม่ขออะไรอีกแล้ว
แต่ละก้าวเดินที่คอยช่วยชีวิตของผม
ผมจะไม่หันหลังกลับไป
แม้ว่าผมจะหลบหนีอย่างขี้ขลาด
ได้โปรดอย่าลืมผม
ช่วยจดจำผมไว้
จดจำผมไว้ตลอดไป
แต่ละก้าวเดินที่คอยช่วยชีวิตของผม
ผมหวังว่าจะย้อนเวลากลับไปได้
ผมไม่ได้ต้องการที่จะหายไป
ที่รัก ได้โปรดอย่าลืมผมนะ
ช่วยจดจำผมเอาไว้
จดจำผมไว้ตลอดไป
แต่ละก้าวเดินที่คอยช่วยชีวิตของผม
ที่ช่วยผมไว้ ผมไม่อยากถูกลืมเลือน
หัวใจของผมมันเจ็บปวด ได้โปรดจดจำผมไว้
ว่ามีใครบางคนที่เคยอยู่เคียงข้างคุณ