Ռեքվիեմ [Rekviem] lyrics

Հիմա ո՜ւշ աշուն է...

Ծերացած մի շուն է

Թափառում խոնավ ու ցուրտ այգում:

Ժանգոտ կարուսելը,

Որն արդեն հոգնել է,

Ինձ իմ մանկությունն է հիշեցնում:

Երջանիկ ծիծաղը

Արդեն քմծիծաղ է,

Խռպոտած հնչյուն իմ կոկորդում,

Մոլորված թռչուն մութ երկնքում:

Մի ծեր շրջմոլիկը՝ դեմքով ապխտած,

Նայեց աչքերիս, հայացքս կարդաց,

Այդ ես հայելում տեսա ինձ հանկարծ,

Որքա՜ն ինձ փոխեց այս կյանքն անիծված:

Ես համտեսել եմ կեղտոտ այս կյանքը,

Ապրել քեզ պես անտեր, անտուն,

Մենք եղբայրներ ենք, աշնան արևը,

Մեզ նույն արևն է ջերմացնում:

Հիմա ո՜ւշ աշուն է,

Ես քեզ դեռ հիշում եմ,

Իմ խենթուխելա՛ռ ջահելություն:

Հիմա ո՜ւշ աշուն է,

Ես քեզ դեռ հիշում եմ,

Քե՛զ, իմ վաղանցի՛կ երջանկություն:

Երբ որ սերը մերն էր,

Երբ որ նա մեր տերն էր,

Երբ քաղաքը մեզ էր պատկանում,

Մեր քաղաքը մեզ էր պատկանում:

Հե՜յ, ծե՛ր շրջմոլիկ, կանգնի՛ր, մի՛ գնա,

Կանգնի՛ր իմ կողքին և մի՛ հեռանա,

Դու ես եմ, կարծես, գտնենք մի անկյուն,

Ես քեզ կպատմեմ իմ կյանքը անտուն:

Իսկ ես սիրում եմ ապրել իմ կյանքը

Լքված ու մութ այս քաղաքում,

Ուր ինձ հիշում են և հավատում են,

Ուր իմ երգերն են դեռ երգում:

Իմ ունեցածը, իմ չունեցածը

Այս քաղաքում եմ ես պահում,

Ուր իմ ապրածը և երազածը

Դեռ իմ լեզվով եմ ես երգում:

Հիմա ո՜ւշ աշուն է,

Ես քեզ դեռ հիշում եմ,

Քե՛զ, իմ վաղանցի՛կ երջանկություն:

Երբ որ սերը մերն էր,

Երբ որ նա մեր տերն էր,

Երբ քաղաքը մեզ էր պատկանում,

Մեր քաղաքը մեզ էր պատկանում:

Հե՜յ, ծե՛ր շրջմոլիկ, կանգնի՛ր, մի՛ գնա,

Կանգնի՛ր իմ կողքին և մի՛ հեռանա,

Դու ես եմ, կարծես, գտնենք մի անկյուն,

Ես քեզ կպատմեմ իմ կյանքը անտուն:

Իսկ այս քաղաքը, որ դեռ սպասում է

Զավակներին իմ կորցրած,

Հոգեվարքի մեջ ասես տեսնում է

Նրանց գալուստը ուշացած:

Քո զավակները, որ քեզ լքել են,

Կգան մի օր քեզ մոտ հանկարծ,

Քանի որ կյանքը օտարության մեջ

Անտանելի է, անկասկած:

Հիմա ո՜ւշ աշուն է,

Ես քեզ դեռ հիշում եմ,

Քե՛զ, իմ վաղանցի՛կ երջանկություն: