Εδώ στην καταστροφή
Ο χειμώνας είναι δύσκολος
Κοιμάμαι στα ίδια ρούχα
Που σέρνω μέσα στη λάσπη
Και αν με ρωτήσεις
Τίποτα δεν έχει αλλάξει
Δεν υπάρχει πουθενά αλλού να πάω
Οπότε μένω
Είμαστε αρουραίοι που περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό τους
Φτιάχνουμε κρεβάτια στα άχυρα
Και μετά χτίζουμε σπίτια
Βάφουμε τα ονόματα μας στην πόρτα
Και αν με ρωτήσεις ξανά
Είναι αυτό ζωή;
Δεν βλέπω να έχω επιλογή
Όμως ακόμα χαμογελώ
Και κρατάω το χρόνο μου
Εγώ που δεν έχω ρίζες
Και πουθενά να πάω
Και όσο για το μέλλον
Ε, αλήθεια δεν ξέρω
Αλλά αν με ρωτήσεις
Θα κουνήσω συγκαταβατικά το κεφάλι
Αλλά αν με ρωτήσεις...
Εδώ είμαι...
Εδώ είμαι...
Αγαπητή μου γυναίκα
Και παιδιά μου του Θεού
Τα σύνορα ήταν ήδη σχηματισμένα για μας
Κρατήσου στη ζωή
Σε αυτό το καταφύγιο βρωμιάς
Και ψάξε για ένα μέρος όπου να μπορείς να ανασάνεις ξανά
Δεν είναι έγκλημα
Θα ήθελα πολύ να σε δω ξανά
Κάποια στιγμή σύντομα
Αλλά θα μου δώσεις πίσω τώρα
Αυτό που έκλεψες;