Merak içinde yaklaştım sona,
Kibirli ve zavallı çukurumun altında,
Yenik düştüm
Kabul ediyor ve
Yaklaşıyorum
(İzin ver / yapabilirim) burada tesellimi bulabilirim
(İzin ver / Yapabilirim) boşlukta huzuru bulabilirim
Ne kadar acınası...
Beni çağırıyor...
Ve en karanlık anımda, zayıf ve ağlıyorken
Ay bana bir sır söyler, o benim sırdaşım
En az benim kadar tamamlanmış ve parlak
Bu ışık benim değil ve
Milyon ışığın yansıması üzerimden geçiyor
Kaynağı parlak ve sonsuz
Umutsuzları hayata döndüren
Onsuz, boşlukta sürüklenen cansız uydulardan farksızız
Ve şüpheden yoksunum, kafamı dışarı çıkarırken
Buraya dikkatlice bakmak mı istiyorsun, narsisizmimi incele
Çok geç olmadan egoyu bastırmalıyım
Işığın beni kurtarması için dua ediyorum
Ben solup gitmeden önce.
Çok geç olmadan egoyu bastır
Ve bu negatif, kör ve sinik yeri geride bırak,
Göreceksin ki hepimiz tek akıl olduk
Akla gelmiş ve gelebilecek her şeye muktediriz böylece
Bu yüzden ışığın sana dokunmasına izin ver ve kelimeler dökülsün ağzından
Bırak geçmiş umudumuzu ve mantığımızı ortaya çıkarsın
Biz onlardan kaçmadan önce.