Recytatyw1 (dwie inwokacje i akt oskarżenia)
Chorał2 (legenda o nieszczęśliwym królu)
Ludzie3 bez skazy, półbogowie,
którzy mieszkacie w srebrzystych pałacach,
którzy sięgacie szczytów sławy!
To my, narkomani, błagamy o miłosierdzie.
Przekraczając granice tego, co nieludzkie,
poznaliśmy przedwcześnie to ścierwo,
które kładzie kres wszelkim szczytnym marzeniom.
Oby miłosierdzie nie było źródłem waszego wstydu!
Był sobie król,
który miał
dwa zamki:
jeden ze srebra,
jeden ze złota,
lecz dla siebie
ani jednego
przyjaznego serca,
ani miłości, ani szczęścia.
Bankierzy, sklepikarze, notariusze
o tłustych brzuchach i spoconych dłoniach,
o sercach w kształcie skarbonki!
To my, kobiety zhańbione, błagamy o miłosierdzie.
Żeglowałyśmy na kruchych statkach,
by zmierzyć się z nawałnicami tego świata,
a nasze oczy były zbyt piękne.
Oby miłosierdzie nie pozostało w waszej kieszeni!
Sędziowie wybrani, ludzie prawa!
My, którzy wciąż tańczymy w waszych snach
jesteśmy opuszczonym stadem ludzkim,
z tych, którzy umierają z węzłem na szyi.
Ilu niewinnych skazaliście na straszliwą agonię,
decydując o ich losie
i jak sądzicie: na ile jest sprawiedliwy
wyrok, który skazuje na śmierć?
Oddał
jeden zamek
i znalazł
setki przyjaciół,
a potem drugi
zyskał mu
tysiąc miłości,
ale szczęścia
nie znalazł.
Ludzie, którym miłosierdzie nie zawsze jest na rękę
i trudno wam zaakceptować wspólny los,
chodzicie w listopadowe wieczory
podglądać w przyćmionym świetle gwiazd
śmierć i wiatr wśród cmentarnych pól,
poruszać groby i składać je obok siebie,
jak gdyby były gigantycznymi kostkami
domina, które nigdy nie będzie mieć końca.
Ludzie, aby w ostatniej minucie
nie ogarnęły was spóźnione wyrzuty sumienia,
że nie okazaliście miłosierdzia, którego nigdy nie mieliście
i aby wasz oddech nie stał się rzężeniem:
wiedzcie, że śmierć was obserwuje,
gdy cieszycie się życiem wśród łąk lub bielonych murów,
tak jak wieśniak sprawdza rosnące zboże,
aż będzie dojrzałe, by trafić pod kosę.
Nie szukaj szczęścia
wśród wszystkich tych,
którym dałeś po to,
by dostać coś w zamian,
lecz jedynie w sobie,
w twoim sercu,
jeśli dałeś coś
tylko z miłosierdzia.
Tylko z miłosierdzia.