Blade prześwity pośród gałęzi
Drapieżne gazety, codzienne trofeum
Zranionego psa, dowódca bredzi
I to wszystko zwykle nazywają, synku,
Reanimacją
Reanimacją
Tłuste koniki, pola syte
Soczyste kolby, słoneczne wymię
Czeka na taniec biały korowód
I to brawurowe, niewidzialne kino
Reanimacja
Reanimacja
Ale pojedynczy żołnierz
Przestał umierać
Przecież on ma tylko słowo, tylko słowo - ale jakie! -
Zaczął żreć/chlać/rzygać - rozkładać siebie na części -
Czaszka mocno rozbita i mózg wycieka przez ściany -
Ściany, ściany, drzwi, okna - inni byli obok
Pośpiesznie postrzegali stan rzeczy
Kontemplując przygody Wszechobecnego,
Z przyzwyczajenia nie przestając rytualnie powtarzać:
Reanimacja
Reanimacja
W rozgrzanym parku (grzmi) letnia burza
Późne prezenty, nasze głosy
Gdzieś w okolicy ucha (gra) orkiestra dęta
I to wszystko zwykle nazywają, synku
Reanimacją
Reanimacją