ทำไม ทำไมกัน
ความเดียวดายนี้
มันจำเป็นสำหรับใครกันแน่?
เมื่อเงยหน้ามองไปสู่วันรุ่งขึ้น
สักวันหนึ่งก็คงต้อง
ตัดขาดกับใครบางคนอีก
หากเป็นอย่างนั้นในสักวันหนึ่ง
ถ้าหัวเราะเสียงดังออกมา
แล้วจะได้รับการให้อภัยไหมนะ
ถ้าหากตอนนี้สิ้นเรี่ยวหมดแรง
แม้จะล้มลงก็ไม่มีใครสังเกตเห็น
วันนี้ก็ยังคงเป็นวันนี้
เป็นเพราะแกแท้ ๆ
เป็นเพราะแกแท้ ๆ
ความทรงจำนั่น
การลงโทษนี้
เป็นเพราะแกแท้ ๆ
เป็นเพราะแกแท้ ๆ
คำแก้ตัวอะไรนั้นน่ะ
ไม่อยากจะฟังมันหรอก
ทั้งเสียใจและสิ้นหวัง
เจ็บปวดไปหมด
ไปกินขี้ซะไป
เฝ้ารอล้ม ๆ แล้ง ๆ อยู่ริมแม่น้ำ
ได้แต่หวังว่าจะมีความช่วยเหลือมาหา
เมื่อวันนั้น เมื่อตอนนั้น หากทำอะไรกับตรงนั้นได้
เรื่องมันจะเปลี่ยนไปรึเปล่านะ
วันนี้ก็อยู่ในความฝัน
ชำเลืองมองสิ่งนั้นอยู่ตลอด
มีแต่เพียงความเงียบงัน
วางมือทั้งคู่ไว้บนลำคอนี้
หากต้อถูกขังอย่างทรมาน
อยู่ในฝันร้ายนี้ตลอดไปละก็
ฆ่ากันเสียที่นี่
ฆ่ากันเสียที่นี่เดี่ยวนี้เลยดีกว่า !
เป็นเพราะแกแท้ ๆ
เป็นเพราะแกแท้ ๆ
ความทรงจำนั่น
การลงโทษนี้
เป็นเพราะแกแท้ ๆ
เป็นเพราะแกแท้ ๆ
ใจจริงอะไรนั้นน่ะ
ไม่อยากฟังมันหรอก
เจ้าพวกที่ไม่รู้อะไรเลยมันก็พูดได้
ว่าอะไรคือความถูกต้อง ใครเป็นคนผิด
ตัดสินด้วยจรรยาอันตื้นเขิน
เป็นเพราะแกแท้ ๆ
เป็นเพราะแกแท้ ๆ
เหนื่อยเหลือเกินแล้ว
กับทุกสิ่งทุกอย่าง
เป็นเพราะแกแท้ ๆ
เป็นเพราะแกแท้ ๆ
ความทรงจำนั่น
การลงโทษนี้
เป็นเพราะแกแท้ ๆ
เป็นเพราะแกแท้ ๆ
คำแก้ตัวอะไรนั้นน่ะ
ไม่อยากจะฟังมันหรอก
ทั้งเสียใจและสิ้นหวัง
เจ็บปวดไปหมด
ไปกินขี้ซะไป