Ω, μικρούλα ξελογιάστρα...
Στην καρδιά μου,
η βασίλισά μου είσαι εσύ
Στην αγκάλη,
έλα γύρνα αγάπη μου χρυσή
Ραμόνα,
είσαι τ’ άστρο μεσ’ τα βράδια
που παντοτινά φωτίζει, της ψυχής μου τα σκοτάδια
Ραμόνα,
στα φιλιά σου να μεθύσω
και του έρωτα τον πόθο, θέλω πλάι σου να σβήσω
Εσύ, μου έχεις πάρει την καρδιά μου
εσύ, που είσαι πάντα η χαρά μου...
Ραμόνα,
είσαι τ’ άστρο μεσ’ τα βράδια
που παντοτινά φωτίζει, τα σκοτάδια της ψυχής
Εσύ, που έχεις πάρει την καρδιά μου,
εσύ, που είσαι πάντα η χαρά μου...
Ραμόνα,
είσαι τ’ άστρο μεσ’ τα βράδια
που παντοτινά φωτίζει, τα σκοτάδια της ψυχής