არ იყავ-მონატრება სულში სახლობდა და
არ იყავ-როგორც მთებს დარდი მათოვდა და
მოხველ და გული საგულეს დაუბრუნე...
დღეები კვლავ დღეებს ისევ მისდევდა და ღამეს უშენობის სუსხი მითევდა და მოხველ და გული საგულეს დაუბრუნე...
და მაინც, რამდენი მალოდინე-
რამდენი თოვლის მოსვლა,
რამდენი გაზაფხული-ფიქრებით დაზაფრული,
რამდენი შემოდგომა-ნისლებში დაკარგული...
და მაინც,რამდენი მალოდინე-
რამდენი თოვლის მოსვლა,
რამდენი გაზაფხული-ფიქრებით დაზაფრული
,რამდენი შემოდგომა-ნისლებში დაკარგული..
არ იყავ-მონატრება სულში სახლობდა და არ იყავ-როგორც მთებს დარდი მათოვდა და
მოხველ და გული საგულეს დაუბრუნე
და მაინც რამდენი,რამდენი მალოდინე...
რამდენი მალოდინე რამდენი თოვლის მოსვლა,
რამდენი ოცნებები არაგვში ჩამალულა