همیشه وقتی ازت میپرسم
که کی ، چطور و کجا؟
همیشه به من اینطور جواب میدی:
شاید، شاید، شاید
و روزها اینطور می گذرند
و من نا امیدانه
و تو در حال پاسخ دادن
شاید، شاید، شاید
داری زمان رو از دست میدی
با فکر کردن و فکر کردن
به اونی که از همه چی بیشتر دوستش داری
(قسمت میدم)
تا کی تا کی؟
و روزها اینطور می گذرند
و من نا امیدانه
و تو در حال پاسخ دادن
شاید، شاید، شاید
همیشه وقتی ازت میپرسم
که کی ، چطور و کجا؟
همیشه به من اینطور جواب میدی:
شاید، شاید، شاید
داری زمان رو از دست میدی
با فکر کردن و فکر کردن
به اونی که از همه چی بیشتر دوستش داری
(قسمت میدم)
تا کی تا کی؟
داری زمان رو از دست میدی
با فکر کردن و فکر کردن
به اونی که از همه چی بیشتر دوستش داری
(قسمت میدم)
تا کی تا کی؟
و روزها اینطور می گذرند
و من نا امیدانه
و تو در حال پاسخ دادن
شاید، شاید، شاید
شاید، شاید، شاید
شاید
شاید