نگو دوستت دارم
نگو تمام این ها یه رویا بود
یک نگاه از تو کافیه
برای کشتن من و فرستادن من به جهنم
چه کسی حالا در رو باز می کنه؟
برای دیدن خورشیدی که در حال برخاستنه
بدون اینکه غم نورش رو ازش بگیره
غمی که من رو به این وسواس دچار کرد
از قلب تو، با قلب من
از دستان لرزان من که کاغذ رو گرفتن
چه کسی پشت و پناه من می‌شه؟
و کی حال خرابم رو می فهمه
اگر حقیقت رو بهت بگم
نمی خوام خودم رو تنها ببینم
از این که هیچ وقت دیگه نمی بینمت خوشحالم
خوشحالم که دیگه جزئی از زندگیم نیستی
فقط یک شب سر کردن تو با دیگری کافی بود
برای به گریه افتادن من*