Quello che le donne non dicono [Polish translation]

Towarzyszą nam jakieś listy miłosne,

słowa, które z nami pozostają.

I nie odchodzimy,

lecz skrywamy ból,

który się wyślizguje; czujemy to później.

Mamy zbyt bujną wyobraźnię, a jeśli kłamiemy,

to jest to połowiczna prawda,

która wcześniej czy później się ziści.

Wiatr się zmienia, ale nie my,

a jeśli się nieco przeobrażamy,

to z chęci przypodobania się temu, który jest,

lub mógłby się pojawić, by z nami być.

Takie jesteśmy.

Trudno jest wyjaśnić

niektóre gorzkie dni, „daj sobie spokój”.

Tak czy owak, znajdziesz nas tutaj,

z naszymi nieprzespanymi nocami,

lecz nie będziemy zmęczone nawet wtedy,

gdy po raz kolejny powiemy ci „tak”.

Pospiesznie umykają niekończące się dni,

tak znajome nam chwile milczenia

i zostawiają ślad zdań z dziecięcych lat,

które powracają, ale któż ich wysłucha…

A z samochodów do nas płyną

komplementy playboyów,

lecz już ich nie słuchamy,

jeśli jest ktoś, kto ich już nie mówi.

Wiatr się zmienia, ale nie my,

a jeśli się nieco zagubimy,

to z chęci zrozumienia, kto

nie potrafi już z nami rozmawiać.