Τα μάτια μου στα μάτια σου και προσπάθησε να μου πεις αν
έστω για λίγο με αναγνωρίζεις ή μήπως βλέπεις κάποιον άλλο στο πρόσωπο μου
που δε πιστεύεις ότι θα μπορούσε να μου μοιάζει λίγο.
Τα χέρια μου στα χέρια σου και προσπάθησε να κρατήσεις σφιχτά
εκείνο που δε βρίσκεις
σε κανέναν άλλο παρά μόνο σε μένα,
σχεδόν δια μαγείας
φαίνεται να επιστρέφει ανάμεσα στα δάχτυλα μου.
Θα μπορούσα να κρατήσω την ανάσα πρίν μιλήσω,
να είχα τις σωστές λέξεις για να καταφέρω να σου μιλήσω
για κάτι δικό μου, που να μη σου μοιάζει.
Θα μπορούσα να κρατήσω την ανάσα πριν σκεφτώ,
να ειχα εκείνα τα λόγια τα μεγάλα
για να σε περκυκλώσω
και ότι αυτό που έχω μέσα μου
δεν είναι όμορφο.
Τα χείλη μου στα χείλη σου και δε σε ρωτώ γιατί
όλα μετα επιστρέφουν
σε εκείνο το μέρος που δεν υπάρχει, όπου δια μαγείας
εσύ αναπνέεις μέσα απο μένα .
Θα μπορούσες να μου περιγράψεις μια καινούρια γεύση για να καταβροχθίσω τις μέρες
να είχες τη βεβαιότητα ότι κατά βάθος θες να με εμπιστευτείς,
αυτό το μέρος που δεν υπάρχει
κατάπιε τους πάντες πέρα από μένα.
Θα έπρεπε να έχεις σχεδιάσει ένα νέο πρόσωπο και μάτια για να με κοιτάς,
να έχεις τη βεβαιότητα ότι δεν είναι για μένα που θες να με εμπιστευτείς,
σε εκείνο το μέρος που δεν υπάρχει
έστειλες μόνο εμένα
μόνο εμένα, μόνο εμένα, μόνο εμένα.....